Kapitan Ameryka został stworzony w 1941 roku przez Joe Simona i Jacka Kirby dla Timely Comics, który później stał się Marvelem. Pomimo tego, że postać Steve’a Rogersa jest fikcyjna to jednostka, w której służył istniała naprawdę i nadal istnieje w siłach zbrojnych USA. Kapitan Ameryka służył bowiem w 1. batalionie 26 pułku piechoty, który w czasie II wojny światowej brał udział w walkach w Afryce Północnej, na Sycylii oraz we Francji i w Niemczech.
26 pułk piechoty – Blue Spaders
Na początku XX w. armia USA znalazła się pod silną presją by wywiązać się ze swoich zamorskich zobowiązań na Kubie, Filipinach czy w Portoryko. W rezultacie w 1901 r. Kongres USA zatwierdził utworzenie pięciu nowych pułków piechoty armii regularnej, wśród których znalazł się 26. pułk piechoty. Jednostkę formowano w Fort McPherson w Atlancie oraz Presidio w San Francisco. Znakiem jednostki stała się biała naszywka z niebieską indiańską strzałą, od której pułk otrzymał przydomek „Blue Spaders”.
Jeszcze w 1901 roku 26 pułk piechoty został wysłany na Filipiny, gdzie wziął udział w wojnie filipińsko-amerykańskiej. Tam też przeszedł swój pierwszy chrzest bojowy. Po kilkunastoletniej służbie na Pacyfiku pułk przeniesiono do obrony granicy amerykańsko-meksykańskiej. Przełom w historii pułk stanowił 1917 rok, kiedy to 26 pułk piechoty został wcielony do Pierwszej Dywizji Ekspedycyjnej, z którą miał wziąć udział w I wojnie światowej w Europie. Później dywizja ekspedycyjna została przemianowana na słynną 1. Dywizję Piechoty czyli tzw. Wielką Czerwoną Jedynkę (Big Red One). W ramach działań wojennych pułk był bardzo aktywny i brał udział w wielu potyczkach, za co poniósł ogromne straty. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy zginęło ok 900 żołnierzy. Największe jednak straty jednostka poniosła w listopadzie 1918 r. w czasie bitwy pod Soissons, gdzie w czasie natarcia 1500 żołnierzy zostało zabitych bądź ciężko rannych. Zginął dowódca pułku, oficer wykonawczy oraz dwóch z trzech dowódców batalionów.
Po zakończeniu działań wojennych 26 pułk piechoty US Army został skierowany na służbę okupacyjną w Niemczech, by po kilku miesiącach powrócić do USA. Na czas pokoju został częściowo skadrowany. Nowa mobilizacja pułku nastąpiła po wybuchu II wojny światowej w Europie. Co prawda Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny dopiero dwa lata później, jednak już w listopadzie 1939 roku rozpoczęto mobilizację na wypadek, gdyby zaistniała konieczność obrony granic lub interesów państwa. W momencie, gdy Waszyngton włączył się w działania wojenne (po 7 grudnia 1941 roku) 26 pułk piechoty został ponownie włączony w struktury Wielkiej Czerwonej Jedynki.
Trzy wielkie operacje desantowe II wojny światowej
8 listopada 1942 roku, po ćwiczeniach na Wyspach Brytyjskich, żołnierze z 1. Dywizji Piechoty wylądowali u wybrzeży Algierii, niedaleko Oranu w ramach operacji desantowej „Torch”. Tam rozpoczęli pierwsze boje z niemieckim Africa Corps. Duże straty 26. pułk piechoty poniósł w czasie walk na przełęczy Kasserine, która zakończyła się porażką wojsk alianckich, w dużej mierze spowodowaną brakiem doświadczenia żołnierzy amerykańskich, słabym dowodzeniem oraz przestarzałym wyposażeniem. Jednakże w dalszym natarciu oddziały Rommla zostały przez kontratakujących aliantów odrzucone, a inicjatywa wojsk alianckich w Afryce Północnej utrzymana. Po zwycięstwie Blue Spaders wzięli udział w przejęciu Tunezji.
Po zakończonych działaniach wojennych w Afryce Północnej 26 pułk piechoty, wraz z całą Wielką Czerwoną Jedynką, wziął udział w operacji o kryptonimie „Husky”, której celem była Sycylia. Zgodnie z założeniami 10 lipca 1.Dywizja szturmowała plaże u wybrzeży Gela, gdzie bardzo szybko przełamała włoskie linie obronne. Po zdobyciu wyspy żołnierze Wielkiej Czerwonej Jedynki zostali wycofani z działań wojennych i przetransportowani do Wielkiej Brytanii, gdzie czekała przed nimi kolejna ważna operacja desantowa.
Blue Spader na Starym Kontynencie wylądowali ponownie 6 czerwca 1944 roku na plaży Omaha w Normandii. Tuż przed lądowaniem dowódcą pułku, a tak naprawdę Pułkowego Zespołu Bojowego – Regimental combat team (RCT), został pułkownik John F. R. Seitz. Zespół ten składał się z pułku piechoty jako głównego trzonu, wspartego batalionem artylerii polowej, kompanii inżynieryjnej, kompanii medycznej oraz plutonu łączności. W niektórych przypadkach RCT w swoim składzie mógł posiadać wsparcie kompanii czołgów bądź niszczycieli czołgów, albo baterię artylerii przeciwpancernej.
Po zakończeniu D-Day żołnierze powoli wraz z całą dywizją kontynuowali swój marsz w stronę Niemiec. Dywizja rozpoczęła oblężenie Akwizgranu, zdobywając miasto po bezpośrednim ataku 21 października 1944 roku. Duże straty Blue Spaders ponieśli również w czasie walk o las Hürtgen na granicy niemiecko-belgijskiej. W samym ataku 2. batalionu 26. pułku piechoty z 29 listopada 1944 roku na miasteczko i zamek Merode zginęło jednego dnia ponad 300 żołnierzy. W czasie kontrofensywy niemieckiej w Ardenach zdziesiątkowany pułk utrzymywał obronę w rejonie grzbietu Elsenborn. Na początku 1945 roku Blue Spaders wzięli udział w przekroczeniu Renu oraz rajdzie ku terenom Czechosłowacji, gdzie zakończyli wojnę. Po okresie okupacyjnym zakończonym w 1955 roku powrócili do USA. Jako ciekawostkę można wspomnieć o tym, że żołnierze 26. pułku wzięli udział w zabezpieczeniu procesów norymberskich.
Zimna Wojna i współczesne konflikty zbrojne
Kolejnym konfliktem zbrojnym, w którym wziął udział 26. pułk piechoty była wojna w Wietnamie. Ponownie macierzysta jednostka Kapitana Ameryki walczyła w składzie 1. Dywizji Piechoty USA. Tak naprawdę służyła najdłużej ze wszystkich pododdziałów Wielkiej Czerwonej Jedynki. Żołnierze rozpoczęli walkę w 1965 roku i walczyli przez prawie pięć lat, stawiając opór wrogowi, wykorzystującemu nieprzebyte dżungle i wsie. Przez ten czas pułk wziął udział w 11 operacjach prowadzonych przez siły USA.
Po walkach w Wietnamie, w 1970 roku Blue Spaders ponownie do Niemiec jako część wysuniętej do przodu brygady Big Red One. W 1987 roku cały pułk został podporządkowany bezpośrednio Dowództwu Wyszkolenia Sił Lądowych USA (US Army Training and Doctrine Command – TRADOC) i przeniesiony do USA. Wszystkie trzy bataliony Blue Spaders spędziły kilka lat na szkoleniu rekrutów w Fort Dix w New Jersey i Fort Jackson w Południowej Karolinie.
W 1996 roku, prawie sto lat po utworzeniu pułku, żołnierze Blue Spaders zostali ponownie wysłani do Europy, gdzie trafili na Bałkany i służyli w Bośni, Macedonii oraz Kosowie. Na początku XXI wieku 26. pułk został wysłany do Iraku w ramach operacji Iraqi Freedom, a następnie do Afganistanu w ramach operacji Enduring Freedom.
>>> Czytaj także: Wojsko Polskie w czasie II wojny w Zatoce Perskiej <<<
Jak widać 26. pułk piechoty USA przez cały okres swojego istnienia był bardzo aktywny bojowo prowadząc wiele operacji wojskowych na całym świecie. Jednostka, do której trafił Kapitan Ameryka, reprezentowała USA we wszystkich konfliktach zbrojnych zbierając ogromne doświadczenie bojowe i wiele odznaczeń. Czterech jej żołnierzy zostało odznaczonych najwyższym amerykańskim odznaczeniem wojskowym Medalem Honoru: James W. Reese (II wojna światowe), Francis X. McGraw (II wojna światowa), Henry F. Warner (II wojna światowa), Robert F. Stryker (wojna w Wietnamie) oraz Ross A. McGinnis (wojna w Iraku).