25 czerwca 1950 roku o świcie wojska komunistycznej Korei Północnej niespodziewanie przekroczyły 38. równoleżnik – granicę dzielącą półwysep – rozpoczynając pełnoskalową inwazję na Koreę Południową. Liczące ok. 415 tysięcy żołnierzy siły Kim Ir Sena, wsparte 150 czołgami i około 150 samolotami, błyskawicznie przełamały słabe południowokoreańskie linie obrony. W ciągu kilku dni padła stolica – Seul – a ofensywa północna posuwała się dalej na południe niemal bez oporu.
Rozpoczęła się wojna koreańska – jeden z pierwszych gorących konfliktów zimnej wojny i jeden z najkrwawszych konfliktów XX wieku. Trzyletnie starcie (1950–1953) przekształciło się w międzynarodową konfrontację pomiędzy dwoma wielkimi blokami politycznymi i ideologicznymi. Po stronie Korei Północnej stanęły Chiny Ludowe oraz – mniej oficjalnie, lecz równie znacząco – Związek Radziecki. Koreę Południową wsparły natomiast siły Organizacji Narodów Zjednoczonych, zdominowane przez wojska Stanów Zjednoczonych.
Początkowy sukces Północy został zatrzymany dopiero dzięki zdecydowanej reakcji międzynarodowej. Już dwa dni po wybuchu konfliktu, 27 czerwca, Rada Bezpieczeństwa ONZ – korzystając z nieobecności przedstawiciela ZSRR – podjęła decyzję o wysłaniu międzynarodowych sił bezpieczeństwa. Na czele kontrofensywy stanął amerykański generał Douglas MacArthur. 15 września 1950 roku jego wojska przeprowadziły brawurowy desant pod Inczonem, który w połączeniu z równoczesnym kontrnatarciem z rejonu Pusan doprowadził do odzyskania utraconych ziem i odrzucenia sił KRLD.
>>> Czytaj także: Rozwój lotniczej ewakuacji medycznej podczas wojny koreańskiej <<<
Wydawało się, że Południe odniesie pełne zwycięstwo. Jednak wkroczenie do wojny setek tysięcy chińskich żołnierzy ochotniczych w październiku 1950 roku odwróciło losy wojny. Siły ONZ zostały zepchnięte z powrotem w kierunku południowym. Walki utknęły w impasie, a front ustabilizował się na linii 38. równoleżnika – tam, gdzie wojna się zaczęła.
Wojna koreańska stała się symbolicznym konfliktem zastępczym zimnej wojny – Stanów Zjednoczonych, wspierających reżim Li Syng Mana w Seulu, przeciwko Chinom i ZSRR, wspierającym reżim Kim Ir Sena. Jednocześnie była to pierwsza tzw. „wojna ograniczona” – w której mimo dostępności broni jądrowej, strony zrezygnowały z jej użycia. Decyzje te podyktowane były obawą przed eskalacją konfliktu do poziomu wojny światowej.
>>> Czytaj także: Zhang Taofang – chiński snajper, który w 32 dni zastrzelił 214 żołnierzy wroga <<<
Jednak mimo ograniczeń technologicznych, cierpienie ludności cywilnej było ogromne. Szacuje się, że wojna kosztowała życie około 3,5 miliona osób – w tym niemal milion żołnierzy i aż 2,5 miliona cywilów po obu stronach. Zniszczenia infrastruktury były katastrofalne, a podziały społeczne i polityczne – głębokie i trwałe.
Wojna koreańska często bywa określana mianem „zapomnianej wojny” – głównie z powodu niskiej świadomości społecznej i medialnego przyćmienia przez późniejszy konflikt w Wietnamie. A przecież skutki wojny koreańskiej są nadal odczuwalne. Choć 27 lipca 1953 roku podpisano rozejm, formalnego traktatu pokojowego nigdy nie zawarto. Koreański konflikt trwa nadal – w postaci napięć dyplomatycznych, wyścigu zbrojeń i militarnej obecności USA na Półwyspie.
>>> Czytaj także: Zimna Wojna – stosunki ZSRR i USA w ramach bipolarności <<<
Obecnie Koreańska Strefa Zdemilitaryzowana, oddzielająca obie Koree, jest jednym z najbardziej zmilitaryzowanych miejsc na świecie – symbolem nierozwiązanego konfliktu