8 lutego 1932 roku przyznano patent na „Pistolet samoczynny” o numerze 15567, który stał się podstawą do produkcji legendarnego pistoletu Vis. Broń ta, chociaż inspirowana amerykańskim Coltem M1911, posiadała również własne, innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne.
Prace nad pistoletem rozpoczęły się w 1930 roku, a 15 stycznia 1931 roku projekt, opracowany Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego przy współudziale Feliksa Modzelewskiego, został zgłoszony do Urzędu Patentowego w Warszawie, który opatentował go 8 lutego 1932 roku. W ramach próbnej partii wyprodukowano 134 egzemplarze, po czym wprowadzono pewne modyfikacje konstrukcyjne. Ostateczna wersja weszła do masowej produkcji w 1936 roku w Fabryce Broni w Radomiu, a równocześnie rozpoczęto jej wprowadzanie na uzbrojenie kadry zawodowej Wojska Polskiego.
>>> Czytaj więcej: VIS wz. 35 – legendarny pistolet Wojska Polskiego <<<
Pistolet Vis został zaprojektowany do amunicji 9×19 mm Parabellum, ale istniały również wersje dostosowane do nabojów 11,43×23 mm Colt oraz 5,6×15 mm przeznaczonych do strzelań sportowych. Broń cechowała się solidną konstrukcją, dobrą ergonomią oraz wysoką celnością, co czyniło ją jednym z najlepszych pistoletów wojskowych tamtych czasów.
Do wybuchu II wojny światowej wyprodukowano około 49 400 egzemplarzy pistoletu Vis. Po kampanii wrześniowej część tych pistoletów trafiła do struktur konspiracyjnych – szacuje się, że było to około 18 tysięcy sztuk. W czasie okupacji niemieckiej kontynuowano produkcję Visów na potrzeby Wehrmachtu pod oznaczeniem Pistole 35(p). Niemcy uprościli konstrukcję pistoletu, dostosowując go do masowej produkcji.
Pistolet Vis stał się ikoną polskiego przemysłu zbrojeniowego i jednym z najlepszych przykładów rodzimej myśli technicznej w okresie międzywojennym. Dziś oryginalne egzemplarze tej broni są cennymi eksponatami kolekcjonerskimi i świadectwem wysokiego poziomu polskiego rusznikarstwa.