5 marca 1943 roku dokonano Gloster Meteor, czyli brytyjskiego myśliwca z napędem odrzutowym z końcowego okresu II wojny światowej. Był to drugi myśliwiec odrzutowy na świecie i pierwszy samolot odrzutowy używany przez aliantów, który wszedł na wyposażenie jednostek bojowych Royal Air Force w lipcu 1944 roku.
Gloster Meteor został zaprojektowany przez inżyniera George’a Cartera, który rozpoczął pracę nad projektem w 1940 roku. Samolot był napędzany dwoma silnikami odrzutowymi umieszczonymi w skrzydłach, co było konieczne ze względu na ograniczoną moc ówczesnych jednostek napędowych. Pierwsze próby wykorzystywały turboodrzutowe silniki W2B opracowane przez Franka Whittle’a, jednak były one zbyt słabe, by unieść samolot w powietrze. Dopiero zastosowanie silników Halford H1 umożliwiło wykonanie pierwszego udanego lotu. Ostateczna wersja produkcyjna została wyposażona w silniki Rolls-Royce Welland, które zapewniały odpowiednią moc i osiągi.
Standardowe uzbrojenie Meteora składało się z czterech działek Hispano kalibru 20 mm, zamontowanych po bokach kadłuba. Wersja Mk I, która jako pierwsza weszła do służby, osiągała prędkość maksymalną 660 km/h, jednak późniejsze wersje, takie jak Mk 8, mogły rozpędzać się do 965 km/h.
Pierwszą jednostką wyposażoną w myśliwce Gloster Meteor był 616. Dywizjon RAF, który otrzymał je 12 lipca 1944 roku. Pod koniec miesiąca eskadra miała już dość maszyn, aby w pełni wyposażyć w nie Flight „A” (Flight „B” przez pewien czas miał wciąż latać na Spitfire’ach). Gotowość bojową ogłoszono 27 lipca 1944 roku. Pierwszym pilotem RAF-u wykonującym lot bojowy na odrzutowcu został Kanadyjczyk W.H. McKenzie. Zamiast walki z niemieckimi odrzutowymi myśliwcami, Meteor został początkowo użyty do zwalczania bomb latających V-1, którymi Niemcy atakowali Wielką Brytanię. Mimo nadziei na walkę z niemieckimi odrzutowymi Messerschmittami Me 262, nie doszło do bezpośrednich starć między tymi maszynami. Meteor wziął jednak udział w starciu z niemieckimi Focke-Wulfami Fw 190, lecz wynik tej potyczki pozostał nierozstrzygnięty.
>>> Czytaj także: Messerspit – Spitfire o niemieckim sercu <<<
Po zakończeniu II wojny światowej Meteory stały się podstawowymi myśliwcami RAF-u. Nowe wersje otrzymywały ulepszone silniki Derwent, a model Mk 8 wyposażono w dłuższy kadłub z dodatkowymi zbiornikami paliwa oraz fotel wyrzucany, co zwiększyło bezpieczeństwo pilotów.
Samoloty te były eksportowane do Belgii, Danii i Holandii, a belgijska firma Avions Fairey produkowała je na licencji. Meteor wziął również udział w wojnie koreańskiej, gdzie był używany przez Królewskie Australijskie Siły Powietrzne. Tam jednak okazał się gorszy od radzieckich MiG-15, co przyspieszyło jego wycofanie z roli myśliwca przechwytującego.
Pod koniec lat 50. Meteory zostały zastąpione przez nowocześniejsze myśliwce o skośnych skrzydłach, takie jak Hawker Hunter. Część egzemplarzy była nadal wykorzystywana do ataków naziemnych oraz jako holowniki celów. Ostatecznie ostatnie Meteory zostały wycofane z RAF-u w 1977 roku.