27 września 1939 roku, w czasie trwającej kampanii wrześniowej, powstała Służba Zwycięstwu Polski (SZP) – pierwsza polska organizacja konspiracyjna podczas II wojny światowej. Inicjatywa ta narodziła się w trakcie oblężenia Warszawy z rozkazu generała Juliusza Rómmla, dowódcy obrony stolicy. Na jej czele stanął generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz.
Głównymi celami Służby Zwycięstwu Polski było wyzwolenie Polski w przedwojennych granicach, reorganizacja armii oraz utworzenie tymczasowych ośrodków władzy. Organizacja od początku podporządkowała się Rządowi RP na uchodźstwie. Generał Tokarzewski, aby zyskać szersze poparcie, nawiązał współpracę z przedstawicielami przedwojennej opozycji politycznej, w tym Stronnictwa Ludowego, Polskiej Partii Socjalistycznej, Stronnictwa Narodowego i Stronnictwa Pracy. Dzięki temu zabiegowi SZP miała odciąć się od rządów sanacji, które wielu Polaków obwiniało za klęskę wrześniową, co sprzyjało zdobyciu poparcia nowych władz emigracyjnych.
Mimo to SZP była przez generała Władysława Sikorskiego uważana za zbyt blisko związaną z obozem sanacyjnym. W rezultacie, 13 listopada 1939 roku, rozkazem Naczelnego Wodza została rozwiązana, a jej miejsce zajęła nowo powołana organizacja – Związek Walki Zbrojnej (ZWZ). Generał Tokarzewski-Karaszewicz został mianowany komendantem ZWZ na terenach okupowanych przez ZSRR.
>>> Czytaj także: „Aniołki” ZWZ-AK – wysadzały pociągi, wykonywały wyroki <<<
Rozkazami generałów Sikorskiego i Kazimierza Sosnkowskiego struktury Służby Zwycięstwu Polski zostały włączone w ZWZ, co stało się kluczowym krokiem w formowaniu Polskiego Państwa Podziemnego.
Na pamiątkę powołania Służby Zwycięstwu Polski Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 1998 roku ustanowił 27 września Dniem Polskiego Państwa Podziemnego.