5 września 1939 roku, po dwóch dniach od wybuchu II wojny światowej, prezydent Stanów Zjednoczonych, Franklin Delano Roosevelt, ogłosił neutralność USA w konflikcie polsko-niemieckim. Decyzja ta zapadła w kontekście działań zbrojnych, które rozpoczęły się 1 września 1939 roku, kiedy Niemcy hitlerowskie zaatakowały Polskę.
Stanowisko amerykańskiego rządu zostało wystosowano po tym jak 3 września 1939 r. Wielka Brytania oraz Francja, wypełniając zobowiązania sojusznicze względem Polski, wypowiedziały wojnę Niemcom. W obliczu tej eskalacji, Roosevelt zwrócił się do narodu amerykańskiego za pośrednictwem orędzia radiowego, ogłaszając, że Stany Zjednoczone pozostaną neutralne, zgodnie z doktryną izolacjonizmu, którą USA kierowały się od 1935 r. Ogłoszenie neutralności miało znaczące konsekwencje, szczególnie w kontekście amerykańskiego prawa, które zabraniało sprzedaży broni stronom zaangażowanym w konflikt. To oznaczało, że Polska, która broniła się przed agresją, nie mogła liczyć na amerykańską pomoc w postaci zaopatrzenia wojskowego. Była traktowana na równi z Niemcami, co stawiało obie strony konfliktu w identycznej sytuacji pod względem odpowiedzialności za wybuch wojny.
Roosevelt pod presją opinii publicznej
Decyzja Roosevelta o ogłoszeniu neutralności była zrozumiała w kontekście polityki wewnętrznej Stanów Zjednoczonych. Społeczeństwo amerykańskie było wówczas głęboko podzielone w kwestii ewentualnego zaangażowania w konflikty międzynarodowe. Trauma I wojny światowej wciąż była świeża w pamięci Amerykanów, a idea izolacjonizmu, czyli trzymania się z dala od europejskich konfliktów, była silnie zakorzeniona.
Jednakże, kilka dni po ogłoszeniu neutralności, Roosevelt, pod presją opinii publicznej, szczególnie po doniesieniach o bombardowaniach polskich miast przez Luftwaffe, wystosował dodatkowe oświadczenie, w którym wyraźnie potępił Niemcy za agresywne działania, a zwłaszcza za naloty na ludność cywilną. Pomimo tego gestu, nie podjęto żadnych konkretnych działań, które mogłyby wpłynąć na przebieg konfliktu. Stany Zjednoczone pozostały w roli obserwatora, nie angażując się bezpośrednio w wojnę. Dopiero uchwalenie ustawy Lend-Lease w marcu 1941 roku przyniosło zmianę w polityce USA, a atak Japonii na Pearl Harbor w grudniu tego samego roku oraz wypowiedzenie wojny przez III Rzeszę zmusiły Stany Zjednoczone do zaangażowania się w konflikt.