29 maja 1453 roku wojska Imperium Osmańskiego pod wodzą sułtana Mehmeda II Zdobywcy przełamały obronę Konstantynopola, zdobyły jego mury i zakończyły istnienie jednej z najstarszych potęg świata chrześcijańskiego – Cesarstwa Bizantyjskiego. Część historyków uważa, że zdobycie miasta stanowiło symboliczny koniec średniowiecza.
Oblężenie Konstantynopola rozpoczęło się 6 kwietnia 1453 roku. Kilka dni wcześniej, 2 kwietnia, przednie straże tureckie dotarły pod mury stolicy Bizancjum. Mimo bohaterskich prób obrońców, główne siły Mehmeda II szybko zablokowały miasto, rozpoczynając systematyczny ostrzał artyleryjski. Przełomem było użycie ciężkich bombardy, w tym słynnej „Bazyliki” skonstruowanej przez węgierskiego inżyniera Urbana, której potężne pociski siały spustoszenie w murach miejskich.
Ważnym momentem w oblężeniu stał się manewr z 22 kwietnia, kiedy Turcy przetransportowali swoje okręty przez wzgórza Galaty i spuścili je do Złotego Rogu, omijając łańcuch blokujący dostęp do portu. Był to wielki cios dla morale obrońców, zmuszonych do walki na dwóch frontach – od strony lądu i od strony zatoki.
Mimo dramatycznej sytuacji, Konstantynopol dzielnie się bronił. Wenecka i genueńska flota, wspierająca Bizantyjczyków, skutecznie odpierała ataki na wodach Złotego Rogu. Dowódca obrony, Giovanni Giustiniani Longo, zorganizował skuteczną linię obrony, a sam cesarz Konstantyn XI Paleolog stanął na czele obrońców.
Wielokrotnie Turcy podejmowali próby szturmu, lecz były one odpierane dzięki determinacji mieszkańców i żołnierzy. Walki o każdy odcinek murów były krwawe i bezlitosne. Pod miastem trwała również wojna podziemna – tunele drążone przez tureckich minerów były odkrywane i niszczone dzięki pomysłowości takich specjalistów jak Szkot John Grant.
W dniach poprzedzających ostateczny szturm morale w mieście pogarszało się. Bezskutecznie oczekiwano pomocy ze strony Zachodu. Zaćmienie Księżyca 24 maja uznano za zły omen. Cesarz Konstantyn XI odrzucił propozycję ucieczki – zdecydował się umrzeć razem ze swoim miastem.
Rankiem 29 maja Turcy przypuścili generalny szturm. Po godzinach zaciekłych walk, dzięki wyłomom w murach i zmęczeniu obrońców, wojska osmańskie przedarły się do miasta. Konstantyn XI zginął w walce, a Konstantynopol został zdobyty.
Upadek Konstantynopola miał ogromne znaczenie. Symbolicznie zakończył erę Bizancjum i średniowiecze. Turcy uczynili zdobyte miasto nową stolicą Imperium Osmańskiego, zmieniając nazwę na Istanbuł Ponadto zwycięstwo Mehmeda II otworzyło Turkom drogę do dalszych podbojów w Europie. Ich marsz na Zachód został powstrzymany dopiero w 1683 roku pod murami Wiednia przez króla Polski Jana III Sobieskiego.