2 marca 1960 roku w Malborku zmarł generał brygady Stanisław Taczak, pierwszy dowódca Powstania Wielkopolskiego, którym kierował od 28 grudnia 1918 do 15 stycznia 1919 r.
Stanisław Taczak urodził się 8 kwietnia 1874 r. w Mieszkowie koło Jarocina. Po maturze trafił do renomowanej Akademii Górniczej we Freibergu. Ukończył kurs aspirantów oficerskich w trakcie służby wojskowej w 155 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim. Otrzymał asystenturę na Politechnice Berlińskiej, pracował w Katedrze Chemii Węgla. Był współautorem ważnej książki „Chemia węgla” i redaktorem pisma fachowego „Der Ingenieur”, w którym ukazywały się jego artykuły o tematyce górniczej. Ożenił się z Ewą Wichmann, z którą miał syna Stanisława i córkę Ewę.
Po uzyskaniu dyplomu inżyniera na Akademii Górniczej we Freibergu w 1897 roku, Taczak odbył służbę wojskową w armii niemieckiej w latach 1898-1899. Po wybuchu I wojny światowej został ponownie powołany do służby wojskowej, gdzie pełnił różne funkcje, m.in. w Inspekcji Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej.
Jego najbardziej znanym osiągnięciem jest jego udział w powstaniu wielkopolskim, które wybuchło 27 grudnia 1918 roku. Taczak, wówczas kapitan, został powołany na stanowisko tymczasowego dowódcy powstania, co miało ogromne znaczenie dla organizacji i koordynacji działań powstańczych. Jego umiejętności dowódcze oraz zdolność do szybkiego działania przyczyniły się do uporządkowania sił powstańczych i stworzenia struktur dowódczych.
Po przekazaniu dowództwa generałowi Józefowi Dowbor-Muśnickiemu, Taczak nadal pełnił ważne funkcje w wojsku. Był dowódcą 34. Brygady Piechoty podczas wojny polsko-bolszewickiej, a następnie dowódcą 17. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Jego kariera wojskowa osiągnęła apogeum, gdy w 1924 roku został awansowany na stopień generała brygady.
Po zakończeniu służby wojskowej Taczak angażował się w działalność organizacji kombatanckich, pozostając aktywnym nawet po wybuchu II wojny światowej. Trafił do niewoli niemieckiej i przebywał w obozach jenieckich.
Generał brygady Stanisław Taczak zmarł 2 marca 1960 roku w Malborku, gdzie został pochowany. Jego zasługi dla niepodległego państwa polskiego zostały docenione przez przeniesienie jego szczątków na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu w 1988 roku.
W kontekście historii odrodzonej Polski po I wojnie światowej, wkład Stanisława Taczaka w walkę o niepodległość i służbę wojskową stanowi istotny element tej bogatej historii. Jego determinacja, odwaga i oddanie sprawie narodowej uczyniły go jednym z niezapomnianych bohaterów tamtych czasów.