19 maja 1941 roku, zakończyła się trwająca od 4 maja bitwa pomiędzy wojskami włoskimi a brytyjskimi i południowoafrykańskimi w paśmie górskim Amba Alagi w Etiopii. Starcie zakończyło się zdecydowanym zwycięstwem Brytyjczyków.
Po zwycięstwie w II wojnie włosko-abisyńskiej w 1936 roku, Włochy utworzyły tzw. Włoską Afrykę Wschodnią, obejmującą terytoria Erytrei, Abisynii (Etiopii) i Somalii. Jednak po przystąpieniu Włoch do wojny przeciwko aliantom w 1940 roku ich sytuacja w Afryce szybko zaczęła się pogarszać. Brytyjczycy, po początkowych stratach, rozpoczęli skuteczną kontrofensywę, zdobywając kolejne tereny i zmuszając włoskie oddziały do odwrotu.
Po porażce w bitwie pod Keren w kwietniu 1941 roku włoski głównodowodzący, książę Amedeo d’Aosta, wycofał resztki sił na silnie ufortyfikowane pozycje w górach Amba Alagi. Strome zbocza, sieć wykutych w skałach tuneli oraz trudne warunki terenowe dawały obrońcom nadzieję na skuteczną obronę.
4 maja 1941 roku wojska brytyjskie pod dowództwem generała-porucznika Williama Platta rozpoczęły natarcie na górskie umocnienia. Zastosowano manewr okrążenia, atakując Amba Alagi jednocześnie ze wschodu i zachodu.
Walki toczyły się w wyjątkowo trudnym, skalistym terenie, co utrudniało zarówno atak, jak i obronę. Kluczowym momentem było dotarcie 1 Brygady Południowoafrykańskiej pod dowództwem brygadiera Dana Pienaara, która dołączyła do sił brytyjskich 12 maja, wzmacniając okrążenie. Do 14 maja Amba Alagi była całkowicie odcięta od świata.
Planowano ostateczny szturm, jednak los sprzyjał aliantom: przypadkowy pocisk artyleryjski trafił włoski zbiornik paliwa. W wyniku wycieku ropa skaziła ostatnie źródła wody pitnej, co dramatycznie pogorszyło sytuację Włochów i zmusiło ich do rozpoczęcia negocjacji kapitulacyjnych.
19 maja 1941 roku książę Amedeo d’Aosta podpisał akt kapitulacji przed generałem Alanem Cunninghamem. Bitwa zakończyła się pełnym zwycięstwem aliantów.
Kapitulacja pod Amba Alagi oznaczała definitywny koniec zorganizowanego włoskiego oporu w Afryce Wschodniej. Chociaż niektóre izolowane garnizony walczyły jeszcze do listopada 1941 roku, Włochy straciły kontrolę nad swoimi wschodnioafrykańskimi koloniami.