18 stycznia 1926 roku do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte przybył, na pokładzie trałowca ORP Mewa, pierwszy polski oddział wojskowy pod dowództwem por. Stefana Koniecznego, którego zadaniem była służba wartownicza. Oddział liczył 21 żołnierzy.
Wojskowa Składnica Tranzytowa na Westerplatte powstała na mocy decyzji Rady Ligi Narodów z 1924 roku, która przekazywała Polsce półwysep należący do Gdańska na wybudowanie bazy przeładunku broni i amunicji. Prace budowlane na Westerplatte rozpoczęły się jeszcze w 1924 roku. Priorytetem było wybudowanie Basenu Amunicyjnego i magazynów stanowiących składnicę, albowiem stanowiło to warunek przekazania terenu. Przekazanie „w wieczystą dzierżawę rządowi polskiemu” półwyspu zostało ustanowione w ostatnim kwartale 1925 roku, co dało prawo rządowi polskiemu na ustanowienia tam straży umundurowanej i uzbrojonej. Jej zadanie zostało określone jako: „chronić wojskowe magazyny amunicyjne na terenie Składnicy, ochraniać załadunki i wyładunki ładunków wojskowych w Basenie Amunicyjnym oraz strzec terenu samej Składnicy”.
Pierwszy pluton wartowniczy (oficer, czterech podoficerów i 16 żołnierzy) został wystawiony przez 4. Dywizję Piechoty. Komendantem składnicy mianowano zaś kmdr. ppor. Ignacego Szaniawskiego. Kolejna załoga wartownicza przybyła na Westerplatte w sierpniu 1926 roku i liczyła już siedemdziesięciu jeden żołnierzy. W kolejnych latach zwiększono liczbę żołnierzy do limitu wyznaczonego przez Ligę Narodów, tj. oddziału liczącego łącznie 88 żołnierzy. Opracowano również system wymiany załogi, który zakładał dokonywanie zmian co pół roku: wiosną i jesienią. Podjęto także starania w celu rozszerzenia załogi o pracowników cywilnych, którzy zajmowali się pracami pomocniczymi.
W celu lepszego zabezpieczenia terenu składnicy, w latach 1933 i 1934 zbudowano cztery żelbetowe wartownie, a dwa lata później budynek koszar będący jednocześnie siedzibą dowództwa składnicy. Latem 1939 r. wobec wzrostu napięcia w stosunkach niemiecko-polskich załoga placówki wzmocniona została do około 210 żołnierzy i rezerwistów spośród pracowników cywilnych.