13 listopada 1942 r., w czasie tzw. I morskiej bitwy pod Guadalcanal w archipelagu Wysp Salomona, został zatopiony przez Japończyków amerykański lekki krążownik USS Juneau. Zginęło 683 członków załogi, w tym pięciu braci Sullivan, którzy razem służyli na okręcie.
W kulminacyjnym momencie lądowych walk o Guadalcanal, w nocy z 12 na 13 listopada 1943 roku doszło do bitwy morskiej stoczonej pomiędzy okrętami japońskimi a amerykańskimi na północ od wyspy. Na skutek walk Japończycy stracili jeden pancernik i dwa niszczyciele, Amerykanie zaś dwa krążowniki lekkie i cztery niszczyciele. Ponadto uszkodzone zostały dwa krążowniki ciężkie („Portland” oraz „San Francisco”). Amerykanie ponieśli też większe straty osobowe – 1439 osób, a Japończycy według różnych danych od 550 do 800.
W trakcie walk amerykański krążownik USS Juneau został trafiony torpedą wystrzeloną z japońskiego niszczyciela Amatsukaze. Silne uderzenie nie zatopiło okrętu lecz mocno go spowolniło. Uszkodzony krążownik stał się łatwym celem i został dobity przez japoński okręt podwodny I-26, który ponownie trafił USS Juneau torpedą. Wybuch torpedy spowodował następnie eksplozję dziobowych komór amunicyjnych, przełamanie się okrętu i jego zatonięcie w zaledwie 20 sekund. Zginęła praktycznie cała załoga.
Wśród załogi znalazło się pięciu rodzonych braci Sullivan pochodzących z miasteczka Waterloo w stanie Iowa. Dzieci Toma i Allety, posiadającycg irlandzkie korzenie, wstąpiły do US Navy w grudniu 1941 roku, po ataku na Pearl Harbor. Cała piątka (George Thomas, Francis „Frank” Henry, Joseph „Joe” Eugene, Madison „Matt” Abel oraz Albert „Al” Leo) została przydzielona do nowo wybudowanego (25.10.1941 r.) lekkiego krążownika USS Juneau. Do jego głównych zadań należało eskortowane konwojów oraz lotniskowców. Dlatego też krążownik znalazł się w składzie konwoju wiozącego zaopatrzenie na Guadalcanal.
Zatonięcie USS Janeau nie było wyłącznie tragedią rodziny Sullivanów, ale również blamażem marynarki wojennej USA. Albowiem towarzyszące Janeau jednostki, w obawie przed kolejnymi atakami nie przystąpiły do akcji ratunkowej. Z około 100 rozbitków po ośmiu dniach w wodzie ocalało jedynie dziesięciu. Ci, którzy przeżyli raportowali później dryfujących w morzu kolegach po kolei pożeranych przez rekiny. Przyjmuje się, że wśród dryfujących mogli się także znajdować bracia Sullivanowie. ponieważ według dokumentacji dwóch z nich miało przeżyć zatonięcie. Jednakże obaj nie doczekali ratunku.
Początkowo marynarka utajniła fakt zatonięcia USS Juneau. Dopiero dociekania rodziny Sullivan na temat losów walczących synów spowodowały, że informacja dotarła do opinii publicznej. Wstrząs i szok społeczeństwa doprowadził do wprowadzenia reguły w marynarce amerykańskiej, zabraniającej braciom służyć na tym samym okręcie.
Śmierć braci Sullivan, jak i braci Borgstromów (czterech braci zginęło na frontach II wojny światowej – we Włoszech, pod Guadalcanal oraz dwóch w czasie operacji Overlord we Francji, piąty z braci po ich śmierci został zwolniony ze służby) stały się inspiracją zarówno do zmian w prawie, jak i do hollywoodzkich produkcji.
Po wojnie w siłach zbrojnych USA wprowadzono zasadę „Sole Survivor Policy” (zasada jedynego ocalałego), w myśl której po śmierci jednego z członków rodziny w działaniach wojennych, należało nie dopuścić do śmierci pozostałych członków bliskiej rodziny służących w siłach zbrojnych.
Historię braci Sullivan opowiedziało również Hollywood. W 1944 r. do kin wszedł wyreżyserowany przez Lloyda Bacona film pt. „The Fighting Sullivans”. Ich historią, a przede wszystkim braci Borgstromów inspirował się również Tom Hanks w filmie „Saving Private Ryan” (Szeregowiec Ryan).
Na cześć braci Sullivan nazwano też dwa amerykańskie niszczyciele: USS The Sullivans zwodowany w 1943 r. oraz niszczyciel rakietowy AEGIS USS The Sullivans zwodowany w 1995 r. Były to jedyne amerykańskie okręty nazwane od grupy osób.