8 maja 1945 roku przeszedł do historii jako dzień zakończenia II wojny światowej w Europie. O godzinie 22:43 czasu środkowoeuropejskiego w Berlinie niemieckie dowództwo podpisało akt bezwarunkowej kapitulacji wobec alianckich sił zachodnich oraz Związku Radzieckiego. Dokument ten wszedł w życie zaledwie kilkanaście minut później – o 23:01 czasu środkowoeuropejskiego, co odpowiadało godzinie 1:01 9 maja czasu moskiewskiego.
Wydarzenia z 8 maja były kulminacją serii negocjacji i formalności, które rozpoczęły się już dzień wcześniej. 7 maja 1945 roku w kwaterze głównej alianckiej SHAEF we francuskim Reims doszło do podpisania tzw. „Wstępnego protokołu kapitulacji”. Dokument ten zatwierdzał zamiar poddania się Niemiec, jednak na żądanie władz radzieckich konieczne było jego ponowne, uroczyste podpisanie w Berlinie, w obecności przedstawicieli wszystkich głównych mocarstw koalicji antyhitlerowskiej.
W berlińskim akcie kapitulacji swoje podpisy złożyli najwyżsi rangą niemieccy dowódcy: feldmarszałek Wilhelm Keitel – reprezentujący Wehrmacht, admirał Hans-Georg von Friedeburg –Naczelny Dowódca Kriegsmarine oraz generał pułkownik Hans-Jürgen Stumpff – reprezentant Luftwaffe i jej dowódcy, feldmarszałka Roberta von Greima. Po stronie alianckiej akt podpisali przedstawiciele czterech zwycięskich mocarstw: generał Georgij Żukow (ZSRR), marszałek lotnictwa Arthur Tedder (Wielka Brytania), generał Carl Spaatz (USA) oraz generał Jean de Lattre de Tassigny (Francja).
Choć walki w niektórych regionach – zwłaszcza w Europie Środkowo-Wschodniej – trwały jeszcze przez kilka dni, akt podpisany 8 maja był symbolicznym i prawnym końcem III Rzeszy i zarazem końcem największego konfliktu zbrojnego w dziejach Europy. Dla krajów zachodnich dzień ten obchodzony jest jako Dzień Zwycięstwa w Europie (VE Day), natomiast w Rosji i innych krajach postradzieckich – ze względu na przesunięcie czasu – jako Dzień Zwycięstwa 9 maja.