19 września 1939 roku, z powodu przytłaczającej przewagi liczebnej wroga, samobójstwo popełnił płk Stanisław Dąbek – dowódca obrony Wybrzeża podczas wojny obronnej z 1939 roku. Pośmiertnie został awansowany na generała brygady.
Stanisław Dąbek urodził się 28 marca 1892 roku w Nisku. W 1900 roku jego rodzina przeniosła się do miejscowości Felsendorf (od 1939 r. Dąbków). Naukę rozpoczął w Nisku, a następnie kontynuował w Lubaczowie i Sokalu, gdzie w 1913 roku ukończył seminarium nauczycielskie. Po zakończeniu edukacji pracował jako nauczyciel w powiecie Bóbrka w województwie lwowskim.
Wybuch I wojny światowej w 1914 roku spowodował powołanie Dąbka do armii Austro-Węgier. Po ukończeniu szkoły oficerskiej został podporucznikiem i walczył na froncie karpackim, gdzie odniósł poważne rany. Po rehabilitacji brał udział w walkach we Włoszech aż do zakończenia wojny.
Pod koniec 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, walcząc w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. Za zasługi bojowe został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1920 roku awansował na stopień majora, a następnie w kolejnych latach obejmował stanowiska dowódcze w różnych jednostkach piechoty, m.in. 7 pułku piechoty Legionów. W w 1924 roku awansowany do stopnia podpułkownika, a w 1932 roku na pułkownika.
23 lipca 1939 roku Dąbek został mianowany dowódcą Morskiej Brygady Obrony Narodowej oraz pełniącym obowiązki dowódcy Lądowej Obrony Wybrzeża. Podjął intensywne działania mające na celu wzmocnienie pozycji obronnych Gdyni. Dzięki jego wysiłkom liczebność wojsk polskich w rejonie wzrosła z 5 do 15–18 tysięcy żołnierzy.
Podczas kampanii wrześniowej Dąbek dowodził obroną Gdyni i Kępy Oksywskiej. Jego oddziały prowadziły śmiałe wypady na pozycje niemieckie, m.in. w rejonie Kolibek i Osowy. Mimo heroicznej walki przewaga wroga była przytłaczająca. 19 września 1939 roku, w obliczu nieuniknionej klęski i masowych strat wśród żołnierzy, Dąbek popełnił samobójstwo, chcąc oszczędzić dalszego przelewu krwi.
Pułkownik Stanisław Dąbek został pośmiertnie awansowany na generała brygady przez gen. Władysława Andersa w 1964 roku oraz przez prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego w 1969 roku. W 1993 roku jego stopień wojskowy został oficjalnie uznany przez władze III RP. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Obrońców Wybrzeża w Redłowie, gdzie w 1957 roku odsłonięto tablicę z napisem: „Pokażę Wam, jak Polak walczy i umiera”.