8 kwietnia 1874 r., w Mieszkowie koło Jarocina urodził się Stanisław Taczak, pierwszy dowódca Powstania Wielkopolskiego, którym kierował od 28 grudnia 1918 do 15 stycznia 1919 r.
Stanisław Taczak po maturze trafił do renomowanej Akademii Górniczej we Freibergu. Ukończył kurs aspirantów oficerskich w trakcie służby wojskowej w 155 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim. Otrzymał asystenturę na Politechnice Berlińskiej, pracował w Katedrze Chemii Węgla. Był współautorem ważnej książki „Chemia węgla” i redaktorem pisma fachowego „Der Ingenieur”, w którym ukazywały się jego artykuły o tematyce górniczej. Ożenił się z Ewą Wichmann, z którą miał syna Stanisława i córkę Ewę.
Po uzyskaniu dyplomu inżyniera na Akademii Górniczej we Freibergu w 1897 roku, Taczak odbył służbę wojskową w armii niemieckiej w latach 1898-1899. Po wybuchu I wojny światowej został ponownie powołany do służby wojskowej, gdzie pełnił różne funkcje, m.in. w Inspekcji Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej.
Jego najbardziej znanym osiągnięciem jest jego udział w powstaniu wielkopolskim, które wybuchło 27 grudnia 1918 roku. Taczak, wówczas kapitan, został powołany na stanowisko tymczasowego dowódcy powstania, co miało ogromne znaczenie dla organizacji i koordynacji działań powstańczych. Jego umiejętności dowódcze oraz zdolność do szybkiego działania przyczyniły się do uporządkowania sił powstańczych i stworzenia struktur dowódczych.
Po przekazaniu dowództwa generałowi Józefowi Dowbor-Muśnickiemu, Taczak nadal pełnił ważne funkcje w wojsku. Był dowódcą 34. Brygady Piechoty podczas wojny polsko-bolszewickiej, a następnie dowódcą 17. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Jego kariera wojskowa osiągnęła apogeum, gdy w 1924 roku został awansowany na stopień generała brygady.
Po zakończeniu służby wojskowej Taczak angażował się w działalność organizacji kombatanckich, pozostając aktywnym nawet po wybuchu II wojny światowej. Trafił do niewoli niemieckiej i przebywał w obozach jenieckich.
Generał brygady Stanisław Taczak zmarł 2 marca 1960 roku w Malborku, gdzie został pochowany. Jego zasługi dla niepodległego państwa polskiego zostały docenione przez przeniesienie jego szczątków na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu w 1988 roku.
W kontekście historii odrodzonej Polski po I wojnie światowej, wkład Stanisława Taczaka w walkę o niepodległość i służbę wojskową stanowi istotny element tej bogatej historii. Jego determinacja, odwaga i oddanie sprawie narodowej uczyniły go jednym z niezapomnianych bohaterów tamtych czasów.